Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

Φθινόπωρο 2007

Έχω τη γνώμη ότι η όμορφότερη εποχή στο Γαρδίκι είναι το Φθινόπωρο. Είναι τόσα τα χρώματα που η φύση μας αποκαλύπτει!
(Τις φωτογραφίες μου τις έστειλε ένας φίλος μου πριν από λίγες ημέρες. Επειδή μου άρεσαν πολύ, σας τις παρουσιάζω τώρα, έστω κι αν δεν είναι φθινόπωρο)


Πνιγμένο στο πράσσινο το σπίτι του Γκέκα. Στο ισόγειο ήταν παλιά η ταβέρνα του Μπαρμπαγιάννη Γκέκα.


Ο δρόμος πρός τη "Παναγία" κάτω από το ξενοδοχείο του Ντούβλη. Στο βάθος φαίνεται το καμπαναριό της εκκλησίας.

Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

www.gardikiotikos-sylogos.gr

Τι θέλουν κι ασχολούνται με θέματα που δεν γνωρίζουν και που δεν θα καταλάβουν μάλλον ποτέ. Γιατί να ασχοληθεί η εφημερίδα του συλλόγου με την «Διαδικτυακή Εξάρτηση» ένα θέμα που μάλλον το αντέγραψαν απ’ αλλού. Θα μου πεις εδώ στο τελευταίο φύλλο υπάρχουν κείμενα για «το θηλασμό των Ελληνίδων» ή για τον «κυκλώνα στη πόλης Σαντού της Κίνας το 1922» και στο internet θα κολλήσουν? Με κουβέντες παρέας επαρχιακού καφενέ προσπαθεί να γεμίσει τις σελίδες της η εφημερίδα του χωριού μας. Αφού θέματα που αφορούν το χωριό μας δεν υπάρχουν ας γίνουν λιγότερες οι σελίδες, ή ας τυπώνεται σε μικρότερο σχήμα. Αντί λοιπόν να μπουρδολογούν γράφοντας για την «Μάνα τη Ρουμελιώτισσα», «τον δεκάλογο του τεμπέλη» και να νομίζουν ότι εκδίδουν τους “New York Times”, ας μάθουν ότι τα Πουγκάκια και το γειτονικό Παλιοχώρι έχουν «Δικτυακό Τόπο» (τα Πουγκάκια έχουν δύο sites). Θα μου πουν κάποιοι ότι την εφημερίδα τη διαβάζει και η θειά μου η Κωστάντω ενώ στο internet πρόσβαση έχει μόνο το 25% περίπου των Ελλήνων. Σύμφωνοι αλλά αυτό το 25% είναι νέοι. Και ύστερα αξίζει το κόπο να ξοδεύονται χρήματα για ένα έντυπο που τελικώς τα μόνα ενδιαφέροντα που βρίσκει κανείς μέσα είναι οι γεννήσεις, οι γάμοι, οι κηδείες και τα μνημόσυνα. Ας πληρώνουμε συνδρομή και ας μας τηλεφωνούν αυτά τα μαντάτα. Τουλάχιστον θα έχουμε και προσωπική επαφή με τα μέλη του Συλλόγου. Και τελικώς αφού οι μετέχοντες στα Συλλογικά -που δεν ξεπερνούν τους 20-30 –σκούζουν για την απουσία νέων στο σύλλογο ας κοιτάξουν νέες μεθόδους προσέγγισης των νέων. Γιατί η θειά μου η Κωστάντω και που την διαβάζει την εφημερίδα μάλλον δεν καταλαβαίνει πολλά πράγματα μετά το τελευταίο εγκεφαλικό που την βρήκε. Α! Και να μην ξεχάσω. Θα ήθελα να ρωτήσω το συγγραφέα του κειμένου «Διαδικτυακή Εξάρτηση», η έρευνα στην οποία αναφέρεται στα «Γαρδικιωτικα Νέα» έχει συμπεριλάβει και τους Παλιοχωριάτες?

Το ψήσαμε κι εφέτος

Το Πάσχα το φετινό, μάλλον Χριστούγεννα θύμιζε, παρ’ ‘όλο που έπεσε σχεδόν Πρωτομαγιά. Από την Μεγ. Παρασκευή ξεκίνησε βροχή και ομίχλη. Βέβαια όλα γύρω ήταν καταπράσινα κι ανθισμένα, αλλά ποιος μπορούσε να τα χαρεί? Ο καιρός δεν βοηθούσε. Το βράδυ τον Επιτάφιο τον περιφέραμε σχεδόν τρέχοντας (με τελετάρχη πάντα τον Τάσο).

Το Μεγ. Σάββατο το πρωί η θερμοκρασία έφτασε τους 5ο C, η ομίχλη σε άφηνε να δεις στα 20 μέτρα και η βροχή συνέχιζε εκνευριστικά. Γύρω στο μεσημέρι ο καιρός καλυτέρευσε λίγο και έδωσε την ευκαιρία στις νοικοκυρές να ετοιμάσουν το σπίτι για την Ανάσταση, να σουβλίσουμε το αρνί και να βγούμε βόλτα μέχρι τον Θέο. Το βράδυ η εκκλησία γέμισε. Τελικώς ανέβηκαν αρκετοί Γαρδικιώτες στο χωριό για το Πάσχα, απλά κλείστηκαν στα σπίτια τους. Ο καιρός το ξαναγύρισε στη βροχή, και η Ανάσταση έγινε μέσα στην εκκλησία.


Την Κυριακή του Πάσχα τα πράγματα βελτιώθηκαν. Συνεφιά και ψύχρα. Τα αρνιά μπήκαν στη φωτιά και τελικώς τα ψήσαμε! Και βέβαια όπως συμβαίνει πάντα σε μας τους επαρχιώτες, το αρνί τα φάγανε οι εξ' Αθηνών φιλοξενούμενοί μας. Ας ελπίσουμε ότι του χρόνου θα είναι καλύτερα.