Το χωριό μας



Το Γαρδίκι Ομιλαίων το επισκέφτηκα λίγα χρόνια πριν και το αγάπησα για τους τόπους και τους ανθρώπους· Τόπους άγριους και ανθρώπους άμεσους. Αμέτρητες βουνοκορφές από το Βελούχι φεύγουν χιλιόμετρα και χάνονται στο χειμωνιάτικο μπλε, εκεί, στο ορεινό στεφάνι που πλέκει τη Σαράνταινα με την Γκιώνα και τα Βαρδούσια. Το χωριό βρίσκεται στα δυτικά της Φθιώτιδας, κοντά στην Ευρυτανία, και η συγκεκριμένη τοποθεσία του στα 1.000 υψόμετρο καθορίζει το όνομά του.
Γαρδίκι στα σλαβικά σημαίνει σημείο του δρόμου όπου μπορεί να ιδρυθεί τελωνείο για την είσπραξη φόρων. Χτισμένο σε ευρύχωρο στένεμα σε ορεινό πέρασμα από το Βορρά προς το Νότο, ενώνοντας παράλληλα τα δυτικά χωριά της Αιτωλίας και των Κραβάρων με αυτά της Φθιώτιδας. Μάλιστα, οι Τούρκοι το αποκαλούσαν Χαΐν Γαρδίκι -χαΐν σημαίνει άπιστο στα αραβικά-, καθώς, όταν τα αποσπάσματα του τουρκικού στρατού έρχονταν να εισπράξουν τους φόρους, συνήθως ακολουθούσαν συμπλοκές με τους αρματολούς και τους κλέφτες, που κατέφευγαν στα γύρω βουνά.

Το Γαρδίκι Ομιλαίων απλώνεται σε μήκος ενός χιλιομέτρου στις ανατολικές πλαγιές της Σαράνταινας, που αποτελεί τη νότια ραχοκοκαλιά της Πίνδου. Εχει τρεις μαχαλάδες, του Αη-Θανάση, του Σταυρού και της Παναγιάς. Υπήρξε κεφαλοχώρι της περιοχής και αυτό φαίνεται -μεταξύ άλλων- από τις δύο εντυπωσιακές εκκλησίες που δεσπόζουν: της Κοίμησης της Θεοτόκου και του Αγίου Αθανασίου με το εξαιρετικό ξυλόγλυπτο τέμπλο. Η περίμετρος των πλατειών τους σχηματίζει τεράστιο κυκλικό παγκάκι, όπου ξαποσταίνουν ντόπιοι κι επισκέπτες. Τα καλοκαίρια, που το Γαρδίκι σφύζει από ζωή, όλοι γίνονται μια μεγάλη παρέα, παραπέμποντας σε αλλοτινούς καιρούς, με λιγότερη θλίψη και περισσότερο γέλιο.




Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΘΥΜΙΟΣ ΚΑΚΟΣ


http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxgreece_1_15/03/2011_382904