Χριστός Ανέστη

Πρωί Μεγάλου Σαββάτου, ήλιος με σύννεφα. Το μεσημέρι η καθιερωμένη ψιχάλα. Λίγες σταγόνες ίσα-ίσα για να πανικοβάλουν τις νοικοκυρές. Οι τελευταίοι επισκέπτες έφθασαν και το χωριό γέμισε από κόσμο. Στο ξενοδοχείο δεν υπήρχε δωμάτιο άδειο. Το απόγευμα, ένας-ένας οι Γαρδικιώτες έβγαιναν από την ταβέρνα του Βασιλείου με τον αμνό στους ώμους. Το βράδυ η εκκλησία και η πλατεία της Παναγίας γέμισε κόσμο. Εκεί κάτω απ’ τον πλάτανο ο παπά-Γιάννης έψαλε τον Αναστάσιμο απολυτίκιο. Φέτος ήταν η μόνη χρονιά που ακούσαμε μέσα σε απόλυτη ησυχία το «Χριστός Ανέστη». Ο επί της «κωδωνοκρουσίας υπεύθυνος» ξέχασε να βάλει τον αυτόματο μηχανισμό στα σήμαντρα του καμπαναριού. Ευτυχώς τον χαρμόσυνο της ημέρας ήχο της Ανάστασης του Κυρίου, φρόντισε να ακουστεί από άκρη σε άκρη στο χωριό, ο Δημήτρης Γαρδίκης, που με μια αιλουροειδή κίνηση –παρά την ηλικία του- ανέβηκε στο πεζούλι της βρύσης της πλατείας και κρατώντας το σχοινί της καμπάνας που βρίσκεται κρεμασμένη στον Πλάτανο άρχισε να κτυπά χαρμόσυνα το σήμαντρο. Και του χρόνου Δημητράκη μας!

Κυριακή του Πάσχα με φόντο τα χιονισμένα Βαρδούσια και την Οίτη και με μια μέρα καταπληκτική, ξεκίνησε το ψήσιμο των αρνιών. Σχεδόν απ’ όλα τα σπίτια βγαίνει καπνός κι ακούγονται φωνές, τραγούδια κι ευχές. Το μεσημέρι στρώθηκε το Πασχαλινό τραπέζι και συνεχίστηκε μέχρι αργά το απόγευμα. Το βράδυ στο ξενοδοχείο  Γιάννης Βασιλείου οργάνωσε πάρτι με λαϊκή ορχήστρα. Γέμισε το ξενοδοχείο νεολαία. Τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα ξεκινούσαν από το σπίτι του Γκέκα κι έφταναν μέχρι το ρέμα του Αγίου Αθανασίου. 

Στις δυο αίθουσες του ξενοδοχείο γίνονταν το αδιαχώρητο. Και οι χοροί κράτησαν μέχρι τα μεσάνυχτα!

I. E. Kορέλης