Με τσίπουρο, κρασί και κοντοσούβλι…

Όπως γράψαμε και στη προηγούμενη ανάρτηση μετά από χρόνια το χωριό μας υποδέχτηκε στα λευκά της Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων και τη Πρωτοχρονιά. Όπως μας πληροφόρησε η φίλη μας Λένα Τσικριπή, στη Χριστουγεννιάτικη λειτουργία μόνο 30 άτομα ήταν στην εκκλησία. Αν και το χωριό είχε κόσμο, φοβήθηκαν από το χιόνι που είχε φτάσει τα 60 εκατ. Και βέβαια με το που τελείωσε η λειτουργία όλοι πήγαν στα σπίτια για να ετοιμάσουν κοντοτσούβλη, λουκάνικα με συνοδεία πάντα τσίπουρου.

Τη παραμονή της Πρωτοχρονιάς όλοι περίμεναν το καινούργιο χρόνο κοντά στο τζάκι με φαγητό και μπόλικο κρασί. Το κρύο ήταν τσουχτερό, αλλά χιόνι δεν έριχνε. Η Πρωτοχρονιά ξημέρωσε με ήλιο. Το κρύο όμως ήταν ανυπόφορο. Τα πάντα είχαν παγώσει και μόνο στο κεντρικό δρόμο μπορούσε να περάσει αυτοκίνητο. Έτσι μικρή μεγάλοι ξεκίνησαν τις τσουλήθρες στα κατηφορικά σοκάκια του χωριού. Ο κόσμος ήταν λιγότερος από τα Χριστούγεννα και στη Πρωτοχρονιάτικη λειτουργία ελάχιστοι. 

 

Για άλλη μια φορά θα πρέπει να ευχαριστήσουμε το παπά-Σπύρο, που παρ’ όλη τη κακοκαιρία και το χιόνι δεν άφησε αλειτούργητο το χωριό μας. Το απόγευμα το χωριό ερήμωσε αφού η άλλη μέρα ήταν εργάσιμη και οι λίγοι Γαρδικιώτες που ανέβηκαν έφυγαν.  

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! 

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 2012

Είδαμε και το ημερολόγιο του Συλλόγου για το 2012. Μάλλον εδώ, δεν τα πήγε καλά το Συμβούλιο. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει στο σπίτι μου να έχω φωτογραφία από το Γαρδίκι της Τσαμουριάς ή το Γαρδίκι Θεσπρωτίας. Λείψανε οι φωτογραφίες από τις τόσες ομορφιές του χωριού μας? Ύστερα όλα αυτά τα κείμενα. Ημερολόγιο τοίχου θέλω κι όχι εγχειρίδιο ιστορίας. Είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος από τα προηγούμενα, αλλά από τις σελίδες του απουσιάζει το χωριό μας. Δεν ξέρω τίνος ιδέα ήταν αλλά ατύχησε. Κρίμα…

Τελειώνοντας θα κλείσω το κείμενο με ποίηση (ο σύλλογος κοσμεί το ημερολόγιο με ποίηση)

 Στις βρύσες πήγαιναν τα ζα
για να τα ξεδιψάνε
κι αυτά «εκ φύσεως πεζά»
κοπρίζαν όπου να ‘ναι

Στο ίδιο σπίτι μένανε
τα ζα και οι ανθρώποι
το κρύο λογαριάζανε
και τη βρωμιά κατόπι

Απόσπασμα από το ποίημα «Το χωριό μου το λένε Γαρδίκι», ανώνυμου ποιητή.

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2013 ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ 

 (για το 2012 χλωμό το βλέπω)