Πανδαισία χρωμάτων

του Ιωάννη Κορέλη

 .

Το Φθινόπωρο η φύση στο χωριό μας είναι πλημμυρισμένη από χρώματα. Βαθύ πράσινο το έλατο, πράσινο των μικρών κέδρων, κίτρινα τα φύλλα των πλατανιών, καφέ τα φυλλώματα της καστανιάς και της καρυδιάς, κόκκινο τα τελευταία φύλλα της οξυάς. 

Μόνο στα βουνά μας μπορείς να δεις τόσα χρώματα. Στην Οξυά η πρωινή πάχνη καλύπτει τα ξερά φύλλα στο έδαφος.

Μέσα Νοεμβρίου και η θερμοκρασία την ημέρα φτάνει τους 17-18^ο  C με λιακάδα. Κυριακή και η καμπάνα για την εκκλησία δεν χτύπησε. Στη Παναγία, το μαγαζί του Ανέστου κλειστό. Κατέβηκε για να ξεχειμωνιάσει στη Στυλίδα. Του Μαντέ άνοιξε προς το μεσημέρι, αλλά κανείς δεν μπήκε. Στον Αϊ Θανάση ο Βασιλείου κι αυτός κλειστός και μόνο ο καπνός από τη σόμπα του Θέου δείχνει ότι κάποιος είναι μέσα.

Ψηλά, ίσια πάνω απ’ τον Αϊ Θανάση, μέσα στα έλατα του δάσους, υπήρχε ένα παλιό διώροφο πέτρινο εγκαταλελειμμένο σπίτι –νομίζω ήταν το σπίτι του Κανέλου- που κατέρρεε. Κάποιος το αγόρασε και το αναπαλαιώνει με πολύ μεράκι. Αλλά και τον εξωτερικό χώρο διαμορφώνει θαυμάσια. Πολύ καλή δουλειά! Περιμένουμε να το τελειώσει να το καμαρώσουμε.

Πριν από μερικά χρόνια, ο πατέρας του Βασίλη Ραχούτη, του παιδιού που τόσο άδικα χάθηκε στο ναυάγιο του Σάμαινα, διάθεσε χρήματα στη μνήμη του γιου του, για την κατασκευή ποδοσφαιρικού γηπέδου στην Ράχη. Έγινε μια καταπληκτική περίφραξη, τοποθετήθηκαν πόρτες, ο χώρος ισοπεδώθηκε, μπήκαν γκολπόστ, τοποθετήθηκαν δυο σειρές καθισμάτων και σ’ ένα ιστό κυμάτιζε η ελληνική σημαία. Σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα η προσφορά αυτή? Κάποιος με το αυτοκίνητο έσπασε τη κεντρική πόρτα που χάσκει ανοιχτή και πεσμένη. Το γήπεδο έχει οργωθεί από τετακέ φιλόδοξων οδηγών F1. Η μια σειρά καθισμάτων βρίσκεται πεταμένη σ’ ένα χαντάκι έξω απ’ το γήπεδο και η άλλη πεταμένη σε μια άκρη του γηπέδου μπροστά στα απομεινάρια μιας φωτιάς. Τα δίχτυα στα γκολπόστ σκισμένα  και στον ιστό κρέμονται τα κουρέλια της σημαίας. Είναι ντροπή που μια προσφορά μνήμης είναι σ’ αυτό το κατάντημα. Κυρίως κάποιος πρέπει να μάθει σε μερικά λεβεντόπαιδα-μια και η οικογένεια τους δεν είναι σε θέση να τους το μάθει- ότι όλα αυτά ανήκουν σ’ όλους μας και κυρίως στους σημερινούς νέους αλλά και στις γενιές που ακολουθούν. Θα πρότεινα οι σύλλογοι Αθηνών και Λαμίας να επιδιορθώσουν τις ζημιές.