Η κοπή της Βασιλόπιτας

του Ιωάννη Ε. Κορέλη

Υπήρχαν χρονιές που στις εκλογές (αρχαιρεσίες τις λέγαμε τότε) του Συλλόγου, στα δωμάτια της οδού Γερανίου, μαζευόμασταν λιγότεροι από 20 άτομα. Φορώντας παλτά και γάντια, περιμέναμε να τελειώσει το μαρτύριο, και να πάμε γα καφέ κάπου κοντά, εκεί στην Ομόνοια. Δεν τολμούσε κανείς να μιλήσει για βασιλόπιτες. Σε εκείνο το χώρο το κάθε λεπτό παραμονής, ήταν ποινή.

Εφέτος ο Σύλλογος - όπως και πέρυσι - την εκδήλωση της κοπής της Πρωτοχρονιάτικης Πίτας την έκανε στη Λέσχη Αξιωματικών της Αθήνας τη Κυριακή 20 Ιανουαρίου. Στη πολυτελέστατη μεγάλη αίθουσα της Λέσχης, μαζευτήκαμε πάνω από διακόσια άτομα. Αριθμός ρεκόρ! Βοήθησε και ο καλός καιρός. Ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για το μέλλον του Συλλόγου, ήταν η παρουσία αρκετών νέων. Προσφέρθηκε καφές, αναψυκτικά και γλυκίσματα. Με κουβέντες, αστεία, συστάσεις μεταξύ μας, κύλισε ο χρόνος μέχρι να αρχίσουν οι ομιλίες. Την εκδήλωση ξεκίνησε ο πρόεδρος μιλώντας για τις δραστηριότητες του Συλλόγου τη χρονιά που μας πέρασε. Για πρώτη φορά Σύλλογος είχε να επιδείξει τόσες πολλές εκδηλώσεις – εκδρομές, ημερίδες, συνεστιάσεις, παραδοσιακά πανηγύρια, εορτασμοί επετείων – αλλά και έργα όπως ο εμπλουτισμός του Μουσείο με νέα αντικείμενα, επισκευή του σχολείου και κατασκευή τουαλέτας, περίφραξη του νεκροταφείου και δημιουργία υποδομής για ελεύθερο διαδίκτυο στο χωριό μας. Να σημειώσουμε ότι κάθε χρόνο, χωρίς τυμπανοκρουσίες, δίνεται ένα χρηματικό ποσό, σε δυο-τρεις συμπατριώτες μας που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.  Όμως το σημαντικότερο έργο του είναι ότι κατάφερε να συναντιόμαστε όλο και περισσότεροι στις εκδηλώσεις του. 

 Στη συνέχεια έγινε και ο οικονομικός απολογισμός από τον Κώστα Τσικριπή.Ακολούθησε η κοπή της Βασιλόπιτας από  τον Πρόεδρο Θανάση Νικολοδήμο. Το τυχερό κομμάτι έπεσε στη κ. Έφη Νικολοδήμου. Ας είναι η χρονιά γεμάτη ευτυχία και υγεία για την οικογένειά της.

Ευχάριστη έκπληξη ήταν τα πρόσωπα που επελέγησαν για βράβευση από το Σύλλογο.  Το μικρότερο «μέλος» του Συλλόγου μας, ο μικρός μαθητής Ναπολέοντας Ράγκος, που αρίστευσε στον 6^ο μαθητικό Διαγωνισμό της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, ήταν ο πρώτος βραβευθείς. Γιός του γιατρού Βασίλη Ράγκου, ένα χαμογελαστό καλοσυνάτο παιδί, άριστος μαθητής, που είναι παρών σ’ όλες τις εκδηλώσεις, παρέλαβε από τα χέρια του Θ. Νικολοδήμου την αναμνηστική πλακέτα που συνοδεύτηκε από τις ευχές όλων μας για πρόοδο και υγεία.

 Δυο κυρίες ήταν αυτές που βραβεύθηκαν στη συνέχεια για τη προσφορά τους στο Σύλλογο. Η πρώτη, η Ευαγγελία Ρίζου-Βασιλείου που για περισσότερα από 20 χρόνια μετέχει στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου, έχει να επιδείξει σημαντικό έργο. Για όσους από μας έχουν περάσει από το Συμβούλιο είναι γνωστή εργατικότητά της. Η δεύτερη ήταν η Ντίνα Τσάντζαλου που αποτελεί τον σύνδεσμο του Συλλόγου με το χωριό και είναι υπεύθυνη για το Λαογραφικό μας Μουσείο.

 Η συγκέντρωση τελείωσε με την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου. Δεν στήσαμε κάλπη, δεν προβληματιστήκαμε και δεν καθυστερήσαμε. Όταν έχεις το «άριστο» δεν ψάχνεις για καλύτερο. Έτσι δια βοής αποφασίσαμε όλοι όσοι βρεθήκαμε εκεί, να ανανεώσουμε για άλλα δυο χρόνια τη θητεία Συμβουλίου. Έχουμε λοιπόν: τον Θανάση Νικολοδήμο, τον Γιάννη Αναγνωστόπουλο, τον Κώστα Τσικριπή, τον Βασίλη Ράγκο, την Ευαγγελία Ρίζου-Βασιλείου, την Ντίνα Τσάντζαλου και στη θέση του αποχωρήσαντα Ν. Κουτκιά τον Κ. Κωστοπέτρο.

 

  Δεν το ευχόμαστε στο Συμβούλιο αλλά το απαιτούμε να συνεχίσει την ίδια πορεία. Κάθε ενέργειά του να είναι επιτυχής, κάθε εκδήλωση να είναι καλύτερη από τη προηγούμενη. 

(FORWARD ήταν το κεντρικό εκλογικό σύνθημα του Ομπάμα. Παραφράζοντας το θα λέγαμε: «πάμε μπροστά»)

 --------------------------------------------

Αχ, αυτό το ημερολόγιο…

Πέρυσι είχε θέμα τα «Γαρδίκια της Ελλάδας». Για δώδεκα μήνες είχα κρεμασμένο στο τοίχο το ημερολόγιο του Συλλόγου μας, με φωτογραφίες από το Γαρδίκι Τσαμουριάς στην Αλβανία, το Γαρδίκι Θεσπρωτίας, το Γαρδίκι Κέρκυρας μαζί με μακροσκελή κείμενα για την ιστορία των εν λόγω χωριών.Φέτος το θέμα είναι «Τα χωριά του Δήμου Ομιλαίων». Μάρμαρα, Στάγια, Μούστροβο, Σέλιανη παρελαύνουν από το ημερολόγιο του Γαρδικιού. Από το ημερολόγιο του χωριού μας. Για ένα χρόνο θα ανέχομαι οπτικά, το ηρωικό Μούστροβο και το πανέμορφο Νικολίτσι. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το ημερολόγιο δεν είναι εγχειρίδιο ιστορίας - γεωγραφίας. Είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο με φωτογραφίες για να το βλέπουμε και να θυμόμαστε το χωριό μας. Να το δείχνουμε στους φίλους και γνωστούς και να υπερηφανευόμαστε για τον τόπο μας. Ένα μέσο επικοινωνίας του Συλλόγου με τα μέλη του είναι.

Γιατί ενώ στα μεγάλα και στα δύσκολά το συμβούλιο τα πάει τόσο καλά και στο θέμα της επικοινωνίας τα θαλασσώνει? 

Ι.Ε.Κ.